The smile of Pai & Chiang Mai

Sawadee Ka!

En welkom bij mijn tweede blog over het prachtige Thailand. In de reacties op mijn vorige blog las ik dat een lang verhaal geen probleem is, dus ik ga mijn belofte om het korter te schrijven verbreken en hopen dat jullie genoeg tijd hebben ;) Dag 21 alweer en sinds gister back in Chiang Mai, na een geweldige week in Pai. Maar voordat ik naar dit leuke backpackersdorp ging, had ik nog een paar daagjes in Chiang Mai. Niet meer in het luxe resort-hostel met zwembad en mijn vaste groepje van de trekking, maar in simpele en kleine hostels midden in het centrum zodat ik kon doen wat ik nog niet had gedaan: Het hart van Chiang Mai ontdekken.
Voordat ik dit ging doen hadden Richard (de Engelse jongen van mijn trekking groep) en ik nog een museum op ons verlanglijstje staan waar we samen naartoe zijn gegaan. En dat was een goede keuze, want het was echt een heel bijzonder museum. Het heet Arts In Paradise en is een illusie en 3D museum. Geen saaie schilderijen in lijsten waar je alleen maar naar kan kijken. In dit museum was alles op de muur getekend en als bezoeker kon je heel vaak deel uitmaken van de tekening. Dit leverde natuurlijk hartstikke leuke foto’s op en een hele gezellige middag.
Toen was het toch echt tijd om doei te zeggen tegen mijn vaste groepje en door te gaan naar een ander hostel. Het nieuwe hostel zat midden in het centrum en had hele gezellige eigenaren. Toen ik daar voor het eerst in m’n eentje op het bed zat, miste ik wel echt even wat kleine dingetjes van mijn groepje. Zo deden we altijd achterin de Pick-up truck ‘ I spy with my little eye’ (ik zie ik zie wat jij niet ziet) en bij het zwembad het kaartspelletje ‘ asshole’ haha. Maar ik denk dat ik gewoon op dat moment het meest moest wennen om weer alleen te zijn en weer op zoek te gaan naar nieuwe mensen. Als je in een groep bent dan raak je er al snel aan gewend dat je sowieso iemand hebt om die dag iets mee te doen.
Maarja, doei zeggen hoort nou eenmaal bij het reizen en al snel ontmoette ik in mijn nieuwe hostel 2 Amerikaanse jongens waarmee ik lekker heb gegeten en 1 van de vele nachtmarkten heb bezocht. Ze gingen wel de volgende dag weer weg, dus besloot ik een tempel-dagje te gaan doen. Ook al zijn de tempels heel mooi, na 4 tempels bezocht te hebben was ik er wel klaar mee. Eigenijk vond ik van de hele wandeling een tuin achter een tempel met Buddhistische spreuken het meest indrukwekkend. Spreuken als “ The most valuable service is one rendered to our fellow humans” en “ Poverty with dignity is better than wealth based on shame” maakte het voor mij helemaal duidelijk dat de vriendelijkheid naar anderen en de trots op eigen bezit (maakt niet uit hoe arm of rijk) helemaal voortkomt uit het Buddhisme.
Na mijn inspannende tempeltocht had ik wel behoefte aan wat ontspanning. Op aanraden van de Amerikanen ben ik naar een park geweest. En wat ben ik blij dat ik hun advies heb opgevolgd! Het park was hartstikke schoon en mooi en er hing een heerlijke sfeer. Ik ben lekker op het gras gaan lezen en heb vervolgens zelfs nog wat gebasketbald met jongens die ik daar had ontmoet.
Omdat de bus naar Pai voor de volgende dag al vol zat en mijn hostel waar ik verbleef ook, moest ik snel op zoek naar een ander hostel in Chiang Mai voor 1 nacht. Het lukte gelukkig om een schoon en goedkoop hostel te boeken en ook nog eens dichtbij het park! Ik kon het niet laten om daar weer de dag door te brengen en mijn boek uit te lezen. Tegenover mijn hostel zat een ‘used books store’ met enorme hoeveelheid boeken, zelfs veel Nederlandse boeken! En wat bleek nou, als ik een beetje bijbetaalde kon ik mijn Nederlandse boek ruilen voor een ander Nederlands boek met 300 meer pagina’s. Goede deal dus :)

De volgende dag was het dan eindelijk tijd om te vertrekken naar Pai! Ik had hele goede verhalen gehoord over een geweldige backpackersfeer, dus mijn verwachtingen waren hoog. Maar toen ik de bus instapte was ik nogal verbaasd over het enorme aantal zweverige hippie-types en selfiemakende Chinezen in de bus. Maar goed, ik probeerde er maar het beste van te maken en heb 4 uur lang ontzettend geinteresserd geluisterd naar verhalen over de meest rare vormen van meditatie en yoga. Gelukkig maakte Pai mijn verwachtingen helemaal waar toen ik er eenmaal was. Klein, mooi en vooral een super sfeer. Zo zou ik Pai op het eerste gezicht omschrijven. Elke avond ontzettend veel marktkraampjes met heeeeerlijk eten. Omringt door bergen met een leuke rivier, barretjes, restaurants en heel belangrijk: overal live-muziek. Maar vooral de mensen maken Pai leuk. Net zoals in Chiang Mai hebben alle locals non-stop een mooie lach op hun gezicht en zijn ze altijd vriendelijk. Het grootste deel van de mensen die je op straat ziet lopen zijn dan wel buitenlanders, maar omdat het zo goed als allemaal backpackers zijn voelt het helemaal niet vervelend toeristisch aan. Eigenlijk is het enige nadeel van Pai dat het zo ongelooflijk afkoelt in de nacht. Overdag is het zo’n 32 graden, in de nacht zo’n 14 graden. Nogal een verschilletje dus. Maar daardoor is op heel veel plekken een kampvuur te vinden. Dus eigenlijk mag ik gewoon echt niet klagen haha.
Na even gezellig gepraat te hebbben met wat mensen in mijn nieuwe hostel, besloot ik even wat te gaan eten in het centrumpje van Pai. En zo grappig, want al na 5 minuten kom ik Richard tegen. De Engelse jongen van mijn trekking groep! Super toevallig dus. Hij laat me alle mooie plekjes van Pai zien en hij stelt me al snel voor aan een jongen die hij in Pai had ontmoet en waar hij nu een bungalow mee deelt. Ook een hele spontante Engelse jongen en met z’n drietjes hebben we op het terras naar de beste country en folk muziek geluisterd, met als gevolg dat we alledrie het liedje ‘Wagon wheel’ nog in ons hoofd hadden de dagen erna. Daarna gingen we eten en vervolgens naar een barretje met geweldige live-muziek. Daar ontmoette we weer wat mensen, waardoor we uiteindelijk met een groep van 10 mensen nog naar een andere bar gingen en de avond eindigde bij een groot kampvuur. Perfecte avond dus!
Gelukkig kon ik de ochtend daarna lekker uitslapen, maar daarna was het toch echt tijd voor wat sightseeing. Rondom Pai zijn er ontzettend veel mooie watervallen en rotsformaties, dus Richard en ik besloten een scooter te huren om er zoveel mogelijk van mee te krijgen. We hadden allebei nog nooit op een scooter gereden, dus ik had gehoopt dat er wat uitleg bij zou zitten. Maar nee hoor, gewoon 4 euro betalen en gaan dan maar! Geen rijbewijs of iets nodig. Gelukkig waren de scooters heel makkelijk te bedienen. Je hoeft alleen maar gas te geven, te remmen en vooral al de linkerkant van de weg blijven haha. Op het begin is het nog even wennen hoeveel gas je moet geven, maar als je dat eenmaal doorhebt is het zoooo ontzettend leuk! De combinatie van de vrijheid, de snelheid, het heerlijke weer en de prachtige omgeving maakte het echt een super ervaring. We zijn naar een waterval, een chinees dorpje en de Pai Canyon gegaan. Die laatste is een perfecte plek om de zonsondergang te kijken. We gingen net voor het donker weg en Ritchard reed een stuk voor mij. Maar toen nam ik (och zo dom) de verkeerde weg. Ik was al snel weer op de goede weg, maar toch waren we elkaar compleet kwijt geraakt. Achteraf bleek dat we elkaar op dezelfde plekken zijn gaan zoeken, maar daar gewoon steeds op een ander tijdstip waren. Na 2 uur zoeken, raakte ik toch wel in paniek, dus besloot ik maar naar het politiebureau te gaan. Daar zaten 5 agenten niks te doen, die mij maar al te graag wilde helpen, maar gelukkig stuurde Richard me net op dat moment een berichtje dat hij bij zijn hostel is en dat hij hoopt dat ik het lees. Vol opluchting zag ik Richard dus weer bij zijn hostel en zijn we voor de laatste keer samen uiteten gegaan.
Die dag erna was dan toch echt de laatste keer dat ik Richard zou zien, want hij ging naar Laos en Vietnam. Raar om hem gedag te zeggen, nadat we zoveel tijd hebben doorgebracht. Ik besloot daarna naar het zwembad te gaan, waar ik al snel weer een nieuwe groep van zowel Engelse als Nederlandse mensen ontmoette. Ze vroegen of ik die avond mee uit ging en ik had nog geen plannen, dus dat wilde ik natuurlijk wel! Terug bij mijn hostel raakte ik aan de praat met half Iraaks meisje van 19 uit Duitsland. Het klikte heel goed, dus ze ging gezellig mee uit. We besloten de 2 dagen die zij nog in Pai had samen door te brengen. Het enige probleempje was dat zij net terugkwam van een meditatiekamp waar ze elke dag om 5 uur moest opstaan. Dat was ik natuurlijk totaal niet gewend, dus elke dag ging zij van 6 tot 8 al iets doen, dan maakte ze mij wakker en gingen we samen ontbijten.
Op onze eerste dag samen besloten we een wandeltocht naar een waterval te gaan doen. Maar pfoeee die bleek iets zwaarder dan we hadden gedacht. 7 uur duurde de tocht in totaal en we moesten een klein riviertje zonder brug of iets zo’n 50 keer oversteken. Ik was dus erg blij met mijn wandelsandalen. Op het begin was het pad nog wel duidelijk, maar al snel werd het steeds meer zoeken naar het pad. Maar we hadden het gevonden en we hebben nog een heerlijke (maar koude!) douche onder de waterval gehad. We waren gelukkig net voor het donker terug en in de avond toch wel blij dat we het gedaan hadden.
De ochtend erna besloot ik een heerlijke massage van een uur te nemen, zodat ik een dag vol activiteiten weer aankon. We gingen een scooter huren en een uitzichtpunt en (weer) de Pai Canyon stonden op het programma. Maar het absolute hoogtepunt van onze dag was onze lunchplek. Het was op een soort boerderij en je kreeg een gratis lunch van vruchten, aardappels, nootjes en allemaal lekkere sapjes. Vervolgens mag je zelf bepalen hoeveel je doneert, super idee!
De tijd gaat snel, want toen was het alweer Tanja’s laatste avond. We hebben die goed besteed door weer te eten bij de lekkere eetkraampjes, luisteren naar een hele goede gitarist en relaxen met een cocktail bij het kampvuur. Klinkt niet verkeerd toch?
Helaas voelde ik me de volgende dag al een beetje ziekjes worden. Dus nadat Tanja wegging heb ik niet veel meer gedaan dan gelezen en een beetje gepraat met wat nieuwe mensen in m’n hostel.
Na een lange nachtrust, was het dan toch echt tijd om Pai te verlaten. Ik hoop dat ik ooit nog terug ga naar dit heerlijke relaxte dorpje!
Ik ben nu sinds gister in Chiang Mai en voel me helaas nog steeds een beetje ziek. Gelukkig heb ik genoeg foto’s om terug te kijken en een leuk boek om in te lezen. Ik heb hier wel een aardig meisje ontmoet, waar ik straks wat mee ga eten en dan vanavond de nachtbus naar Bangkok. Vanuit Bangkok is het plan om een weekje naar een eiland te gaan ten oosten van Bangkok. Ik hoop dat ik me snel beter voel zodat ik snel weer kan gaan genieten van dit prachtige land. Ik heb een geweldige tijd in het Noorden gehad en nu ben ik heel benieuwd wat de eilanden te bieden hebben!

Weer heel erg bedankt voor het lezen en voor de mensen die gaan carnavallen; maak er iets moois van!

Lots of love from Thailand,
Roos