110
Door: Roos van Lin
Blijf op de hoogte en volg Roos
11 Mei 2015 | Australië, Brisbane
Jup, het is zover. 110 dagen verder en ik ga weer naar huis. Mijn allerlaatste blog op mijn allerlaatste dag. Ik moet zeggen dat ik best wel heel erg zenuwachtig ben om weer naar huis te gaan. Ik ben zo erg gewend geraakt aan de levensstijl van het reizen en dat gaat thuis wel weer even anders worden.
Maar ondanks dat heb ik nu vooral heel erg zin om weer naar huis te gaan. Mijn locatie zegt dan wel dat ik nog fijn in Brisbane (Australie) ben, maar eigenlijk heb ik de afgelopen 26 uur doorgebracht in een vliegtuig of op een vliegveld. En de komende uren zal dit niet gaan veranderen helaas. Nog 16 uur voor de boeg en ik heb er nu al helemaal genoeg van haha. Vanochtend moest ik eerst 7 uur wachten op Taipei Airport en nu moet ik 9 uur wachten in (hoe kan het ook anders) Bangkok.
Dat is een ding wat in ieder geval niet ga missen; al het wachten op bussen en vliegtuigen. Bijvoorbeeld mijn busreis van Rainbow Beach naar Airlie Beach. Dat was nou echt geen pretje haha. Het stormde echt de hele tijd. En dan echt een soort storm wat wij in Nederland niet kennen. Het bleef maar doorgaan op z’n allerhardst. We namen in de middag de bus en toen moesten we in de avond 4 uur wachten in Hervey Bay, waar het zeker niet minder hard stormde. Daarna volgde de nachtbus van Hervey Bay naar Airlie Beach. De airco was kapot, dus ook nog eens amper geslapen.
Maargoeeed de prachtige bestemmingen zijn de lange reizen helemaal waard. Airlie beach is een lekker relaxed plaatsje met leuke winkeltjes, een mooie lagoon en goede clubs.
Die eerste dag natuurlijk nog ontzettend moe, dus niet veel meer gedaan dan het plaatsje verkennen en in de zon gelegen. Op het eind van de dag hadden we Phil gevonden, een vriend van Kristin met wie zij de Whitsundays tour heeft gedaan. Omdat Kristin en ik de Whitsundays niet samen zouden doen en we bang waren elkaar daarna niet meer te zien, besloten we om nog even wat energie te verzamelen en lekker uit te gaan :D Net toen we onderweg waren om wijn te kopen kregen we opeens een leuke verrassing: we kwamen Marije onverwachts weer tegen! Zij was daar met 2 vrienden, Faye (Nederlands) en Remo (Zwitsers), met wie ze net de Whitsundays had gedaan. Zij gingen ook uit en het was een super gezellige avond. Ik kon alleen niet te lang blijven omdat ik na een tijdje gewoon voelde dat ik op de dansvloer wel in slaap kon vallen. Tijd om naar bed te gaan dus zodat ik de volgende dag nog een beetje energie had voor de reden waarom iedereen naar Airlie Beach gaat: de Whitsundays.
Ik deed alleen maar een dagtripje om geld te besparen en niet te veel tijd kwijt te zijn. Maar voor mij was een dagtripje zeker voldoende. Een leuke gele speedboat met een nog leukere gids bracht ons naar een mooie plek om te snorkelen en vervolgens naar een van de mooiste stranden ter wereld: Whitehaven beach. Waar we ook nog eens een heerlijke lunch kregen met allerlei salades, vlees, broodjes en fruit. Het koraal was echt prachtig om te zien tijdens het snorkelen en de vissen hadden allemaal verschillende felle kleuren, heel speciaal! Maar toch was ik stiekem wel een beetje teleurgesteld dat ik geen zeeschildpad had gezien. Op het land hadden we wel meer ‘geluk’ met het spotten van grote beesten. We hadden de op een na grootste hagedissen soort ter wereld als lunchmaatjes. Zo’n anderhalve tot twee meter lang waren deze beesten...
In de avond kwam ik terug bij het hostel en het was zo’n raar gevoel dat Kristin er opeens niet meer was. Dan maar lekker die nacht gebruiken om goed bij te slapen.
De volgende dag had ik met Marije, Faye en Remo afgesproken en het bleek dat we die avond allemaal dezelfde nachtbus zouden nemen naar Cairns, dus daar was ik wel heel erg blij mee. De rest van de dag nog lekker bij de lagoon gelegen om me voor te bereiden op de vreselijke nachtbusrit die er weer aan zat te komen.
De volgende ochtend kwamen we, zoals verwacht, compleet uitgeput aan in Cairns. Het was even zoeken naar het hostel, maar toen we het hadden gevonden hadden we ook al snel een paar banken gevonden waar we nog even lekker verder op konden slapen. Na een paar uurtjes waren Faye en ik al wel weer wakker genoeg om even een terrasje te pakken en Cairns te verkennen. Het is een leuk stadje met een echte tropische sfeer. Het is absoluut niet te vergelijken met een stad zoals Sydney, maar het karakter van Cairns past zeker bij de regio waar het ligt. We hadden een hele gezellige kamergenoot uit Canada waar we nog best lang mee gepraat hebben. En heel grappig: Hij heet Charles d’amour (Ja, dat is zijn echte naam. Ik heb zijn ID gecheckt haha). Daarna in de middag nog met Marije meegegaan naar de tandarts en in de avond, zoals altijd na een nachtbusrit, lekker vroeg ons bedje in.
Dat vroege slapen was sowieso nodig omdat ik de volgende dag al om half 7 op moest, want ik ging het Great Barrier Reef bij Cairns ontdekken! Snorkelen dus, en dit keer een stuk langer dan bij de Whitsundays. We gingen naar 2 locaties om te snorkelen en hadden 4 uur snorkeltijd in totaal. De bootrit er naartoe was al super mooi, dus ik kon niet wachten om het water in te gaan. Maar toen ik eindelijk in het water was ging het al na 5 minuten fout. Ondanks dat ik een wetsuit aanhad werd ik 2 keer gestoken door een kwal. Op m’n keel en handen... Ik raakte helemaal in paniek omdat er in Australie kwallen zijn die je met een steek kunnen doden. Gelukkig was het een normale kwal en hadden ze een hele goede anti-beetspray aan boord. Na 20 minuutjes was de pijn zo goed als weg en kon ik gelukkig weer het water in. Het koraal was nog zoveel mooier dan bij de Whitsundays en de vissen zoveel groter. Ik heb zelfs een zwarte haai gezien! Helaas weer geen schildpad, maar de wijntjes en kaasjes op het dek met 2 meiden maakte dat helemaal goed. Toen de leuke dag afgesloten met alle kamergenootjes op het balkon. Lekker de hele avond gekletst en gelachen, dat ga ik echt missen.
Op onze laatste echte dag in Cairns besloten we er met z’n vieren nog even lekker op uit te gaan. We wilden eigenlijk een auto huren, maar dat kon toch helaas niet, dus maar met de bus naar een heel leuk regenwouddorpje: Kuranda. Daar rondgelopen over alle leuke marktjes en een wandeling gedaan door het regenwoud. Heel mooi om allemaal te zien! Minder mooi om te zien waren alle Aboriginals met een alcoholprobleem.. Zo verschrikkelijk dat deze mensen zo slecht behandeld zijn dat ze dit als enige oplossing zien. Ik had heel erg medelijden met ze, maar op een gegeven moment werd het ook wel irritant. We wilden gewoon even wat lezen in het park op het einde van de dag en constant begon er weer een dronken Aboriginal tegen ons te praten.
Hoe leuk de dag ook was, de avond was toch nog wel een stukje beter. We gingen eerst met alle kamergenootjes BBQ’en bij een van de vele gratis BBQ’s bij het strand en vervolgens zei Kristin onverwachts dat ze al in Cairns was, dus in de nacht gingen we uit met bijna iedereen met wie ik voor een langere tijd in Australie heb gereisd. Het was de perfecte laatste uitgaansavond.
De dag erna natuurlijk super moe, maar dat maakte niks uit, want het enige wat ik hoefde te doen was een vlucht naar Brisbane te halen. Beetje jammer dat het vliegtuig 3 uur vertraging had.. Maar ja, ik kwam gelukkig nog gewoon op tijd bij mijn hostel in Brisbane aan en kon daar lekker mijn bedje induiken.
Op mijn eerste echte dag in Brisbane ging ik maar meteen doen wat al een tijdje op mijn verlanglijstje stond; naar het Lone Pine Koala Sanctuary. Een soort dierentuin, maar dan een stuk interactiever. Er waren allerlei soorten dieren: Dingo’s, vleermuizen, slangen, kangaroos, krokodillen, tropische vogels die praten en natuurlijk heel veel Koala’s. Maar het interactieve deel was zeker het leukste. Ik mocht een slang aanraken, een koala vasthouden en er was een veld vol kangaroos die je kon voeren, aaien en foto’s mee nemen haha. Ik hoefde me gelukkig niet eenzaam te voelen, want als snel ontmoette ik een paar aardige Amerikanen en daarna nog 2 Duitse jongens.
In de avond sinds een lange tijd weer eens films gekeken in de avond met een paar meiden uit het hostel. De soort film was alleen niet helemaal mijn keus: horror.. met als gevolg dat ik na de film eerst nog met de receptionist een halfuur moest praten en foldertjes ging kijken voordat ik naar bed durfde haha. Gelukkig was ik toen moe genoeg om toch in slaap te vallen.
De volgende 2 dagen zijn lekker kort samen te vatten: shoppen, zonnen bij de lagoon, rondlopen door de stad en meer films gekeken. En toen was het in de avond al weer tijd om te vliegen. Dezelfde vliegreis waar ik nu dus nog steeds mee bezig ben.
De afgelopen dagen heb ik veel tijd gehad om goed te kunnen nadenken over mijn reis. En ik voel me gewoon zo ontzettend dankbaar dat ik de afgelopen 4 maanden zoveel mooie plekken heb mogen zien. Maar vooral dat ik zoveel geweldige mensen heb mogen ontmoeten. Alle backpackers waar ik mee heb gereisd, de kinderen in Cambodja, de lieve mensen die in hostels of in winkels werken. Allemaal hebben ze een plek in mijn hart en ik weet zeker dat ik nog vaak mijn reisdagboek ga oppakken om te lezen over deze geweldige mensen. Tegelijkertijd besef ik me ook heel erg goed dat ik deze reis nooit had kunnen maken zonder de enorme steun van thuis. Mijn gezin, vriendinnen en Jip zijn altijd zo positief geweest, wat mij deels de kracht gaf om deze reis ook echt door te zetten.
En tot slot ben ik toch ook stiekem wel trots op mezelf. Ik ben deze reis in mijn eentje begonnen en heb zoveel mensen ontmoet en zoveel dingen geleerd die ik voor de rest van mijn leven ga meenemen. Ik weet zeker dat dit niet mijn laatste lange reis is!
Tot morgen Nederland. Raar om dat te schrijven haha.
Lots of love,
Roos
PS. Het uploaden van foto’s lukt niet echt hier op het vliegveld, dus ik zet de foto’s er morgen op.
Maar ondanks dat heb ik nu vooral heel erg zin om weer naar huis te gaan. Mijn locatie zegt dan wel dat ik nog fijn in Brisbane (Australie) ben, maar eigenlijk heb ik de afgelopen 26 uur doorgebracht in een vliegtuig of op een vliegveld. En de komende uren zal dit niet gaan veranderen helaas. Nog 16 uur voor de boeg en ik heb er nu al helemaal genoeg van haha. Vanochtend moest ik eerst 7 uur wachten op Taipei Airport en nu moet ik 9 uur wachten in (hoe kan het ook anders) Bangkok.
Dat is een ding wat in ieder geval niet ga missen; al het wachten op bussen en vliegtuigen. Bijvoorbeeld mijn busreis van Rainbow Beach naar Airlie Beach. Dat was nou echt geen pretje haha. Het stormde echt de hele tijd. En dan echt een soort storm wat wij in Nederland niet kennen. Het bleef maar doorgaan op z’n allerhardst. We namen in de middag de bus en toen moesten we in de avond 4 uur wachten in Hervey Bay, waar het zeker niet minder hard stormde. Daarna volgde de nachtbus van Hervey Bay naar Airlie Beach. De airco was kapot, dus ook nog eens amper geslapen.
Maargoeeed de prachtige bestemmingen zijn de lange reizen helemaal waard. Airlie beach is een lekker relaxed plaatsje met leuke winkeltjes, een mooie lagoon en goede clubs.
Die eerste dag natuurlijk nog ontzettend moe, dus niet veel meer gedaan dan het plaatsje verkennen en in de zon gelegen. Op het eind van de dag hadden we Phil gevonden, een vriend van Kristin met wie zij de Whitsundays tour heeft gedaan. Omdat Kristin en ik de Whitsundays niet samen zouden doen en we bang waren elkaar daarna niet meer te zien, besloten we om nog even wat energie te verzamelen en lekker uit te gaan :D Net toen we onderweg waren om wijn te kopen kregen we opeens een leuke verrassing: we kwamen Marije onverwachts weer tegen! Zij was daar met 2 vrienden, Faye (Nederlands) en Remo (Zwitsers), met wie ze net de Whitsundays had gedaan. Zij gingen ook uit en het was een super gezellige avond. Ik kon alleen niet te lang blijven omdat ik na een tijdje gewoon voelde dat ik op de dansvloer wel in slaap kon vallen. Tijd om naar bed te gaan dus zodat ik de volgende dag nog een beetje energie had voor de reden waarom iedereen naar Airlie Beach gaat: de Whitsundays.
Ik deed alleen maar een dagtripje om geld te besparen en niet te veel tijd kwijt te zijn. Maar voor mij was een dagtripje zeker voldoende. Een leuke gele speedboat met een nog leukere gids bracht ons naar een mooie plek om te snorkelen en vervolgens naar een van de mooiste stranden ter wereld: Whitehaven beach. Waar we ook nog eens een heerlijke lunch kregen met allerlei salades, vlees, broodjes en fruit. Het koraal was echt prachtig om te zien tijdens het snorkelen en de vissen hadden allemaal verschillende felle kleuren, heel speciaal! Maar toch was ik stiekem wel een beetje teleurgesteld dat ik geen zeeschildpad had gezien. Op het land hadden we wel meer ‘geluk’ met het spotten van grote beesten. We hadden de op een na grootste hagedissen soort ter wereld als lunchmaatjes. Zo’n anderhalve tot twee meter lang waren deze beesten...
In de avond kwam ik terug bij het hostel en het was zo’n raar gevoel dat Kristin er opeens niet meer was. Dan maar lekker die nacht gebruiken om goed bij te slapen.
De volgende dag had ik met Marije, Faye en Remo afgesproken en het bleek dat we die avond allemaal dezelfde nachtbus zouden nemen naar Cairns, dus daar was ik wel heel erg blij mee. De rest van de dag nog lekker bij de lagoon gelegen om me voor te bereiden op de vreselijke nachtbusrit die er weer aan zat te komen.
De volgende ochtend kwamen we, zoals verwacht, compleet uitgeput aan in Cairns. Het was even zoeken naar het hostel, maar toen we het hadden gevonden hadden we ook al snel een paar banken gevonden waar we nog even lekker verder op konden slapen. Na een paar uurtjes waren Faye en ik al wel weer wakker genoeg om even een terrasje te pakken en Cairns te verkennen. Het is een leuk stadje met een echte tropische sfeer. Het is absoluut niet te vergelijken met een stad zoals Sydney, maar het karakter van Cairns past zeker bij de regio waar het ligt. We hadden een hele gezellige kamergenoot uit Canada waar we nog best lang mee gepraat hebben. En heel grappig: Hij heet Charles d’amour (Ja, dat is zijn echte naam. Ik heb zijn ID gecheckt haha). Daarna in de middag nog met Marije meegegaan naar de tandarts en in de avond, zoals altijd na een nachtbusrit, lekker vroeg ons bedje in.
Dat vroege slapen was sowieso nodig omdat ik de volgende dag al om half 7 op moest, want ik ging het Great Barrier Reef bij Cairns ontdekken! Snorkelen dus, en dit keer een stuk langer dan bij de Whitsundays. We gingen naar 2 locaties om te snorkelen en hadden 4 uur snorkeltijd in totaal. De bootrit er naartoe was al super mooi, dus ik kon niet wachten om het water in te gaan. Maar toen ik eindelijk in het water was ging het al na 5 minuten fout. Ondanks dat ik een wetsuit aanhad werd ik 2 keer gestoken door een kwal. Op m’n keel en handen... Ik raakte helemaal in paniek omdat er in Australie kwallen zijn die je met een steek kunnen doden. Gelukkig was het een normale kwal en hadden ze een hele goede anti-beetspray aan boord. Na 20 minuutjes was de pijn zo goed als weg en kon ik gelukkig weer het water in. Het koraal was nog zoveel mooier dan bij de Whitsundays en de vissen zoveel groter. Ik heb zelfs een zwarte haai gezien! Helaas weer geen schildpad, maar de wijntjes en kaasjes op het dek met 2 meiden maakte dat helemaal goed. Toen de leuke dag afgesloten met alle kamergenootjes op het balkon. Lekker de hele avond gekletst en gelachen, dat ga ik echt missen.
Op onze laatste echte dag in Cairns besloten we er met z’n vieren nog even lekker op uit te gaan. We wilden eigenlijk een auto huren, maar dat kon toch helaas niet, dus maar met de bus naar een heel leuk regenwouddorpje: Kuranda. Daar rondgelopen over alle leuke marktjes en een wandeling gedaan door het regenwoud. Heel mooi om allemaal te zien! Minder mooi om te zien waren alle Aboriginals met een alcoholprobleem.. Zo verschrikkelijk dat deze mensen zo slecht behandeld zijn dat ze dit als enige oplossing zien. Ik had heel erg medelijden met ze, maar op een gegeven moment werd het ook wel irritant. We wilden gewoon even wat lezen in het park op het einde van de dag en constant begon er weer een dronken Aboriginal tegen ons te praten.
Hoe leuk de dag ook was, de avond was toch nog wel een stukje beter. We gingen eerst met alle kamergenootjes BBQ’en bij een van de vele gratis BBQ’s bij het strand en vervolgens zei Kristin onverwachts dat ze al in Cairns was, dus in de nacht gingen we uit met bijna iedereen met wie ik voor een langere tijd in Australie heb gereisd. Het was de perfecte laatste uitgaansavond.
De dag erna natuurlijk super moe, maar dat maakte niks uit, want het enige wat ik hoefde te doen was een vlucht naar Brisbane te halen. Beetje jammer dat het vliegtuig 3 uur vertraging had.. Maar ja, ik kwam gelukkig nog gewoon op tijd bij mijn hostel in Brisbane aan en kon daar lekker mijn bedje induiken.
Op mijn eerste echte dag in Brisbane ging ik maar meteen doen wat al een tijdje op mijn verlanglijstje stond; naar het Lone Pine Koala Sanctuary. Een soort dierentuin, maar dan een stuk interactiever. Er waren allerlei soorten dieren: Dingo’s, vleermuizen, slangen, kangaroos, krokodillen, tropische vogels die praten en natuurlijk heel veel Koala’s. Maar het interactieve deel was zeker het leukste. Ik mocht een slang aanraken, een koala vasthouden en er was een veld vol kangaroos die je kon voeren, aaien en foto’s mee nemen haha. Ik hoefde me gelukkig niet eenzaam te voelen, want als snel ontmoette ik een paar aardige Amerikanen en daarna nog 2 Duitse jongens.
In de avond sinds een lange tijd weer eens films gekeken in de avond met een paar meiden uit het hostel. De soort film was alleen niet helemaal mijn keus: horror.. met als gevolg dat ik na de film eerst nog met de receptionist een halfuur moest praten en foldertjes ging kijken voordat ik naar bed durfde haha. Gelukkig was ik toen moe genoeg om toch in slaap te vallen.
De volgende 2 dagen zijn lekker kort samen te vatten: shoppen, zonnen bij de lagoon, rondlopen door de stad en meer films gekeken. En toen was het in de avond al weer tijd om te vliegen. Dezelfde vliegreis waar ik nu dus nog steeds mee bezig ben.
De afgelopen dagen heb ik veel tijd gehad om goed te kunnen nadenken over mijn reis. En ik voel me gewoon zo ontzettend dankbaar dat ik de afgelopen 4 maanden zoveel mooie plekken heb mogen zien. Maar vooral dat ik zoveel geweldige mensen heb mogen ontmoeten. Alle backpackers waar ik mee heb gereisd, de kinderen in Cambodja, de lieve mensen die in hostels of in winkels werken. Allemaal hebben ze een plek in mijn hart en ik weet zeker dat ik nog vaak mijn reisdagboek ga oppakken om te lezen over deze geweldige mensen. Tegelijkertijd besef ik me ook heel erg goed dat ik deze reis nooit had kunnen maken zonder de enorme steun van thuis. Mijn gezin, vriendinnen en Jip zijn altijd zo positief geweest, wat mij deels de kracht gaf om deze reis ook echt door te zetten.
En tot slot ben ik toch ook stiekem wel trots op mezelf. Ik ben deze reis in mijn eentje begonnen en heb zoveel mensen ontmoet en zoveel dingen geleerd die ik voor de rest van mijn leven ga meenemen. Ik weet zeker dat dit niet mijn laatste lange reis is!
Tot morgen Nederland. Raar om dat te schrijven haha.
Lots of love,
Roos
PS. Het uploaden van foto’s lukt niet echt hier op het vliegveld, dus ik zet de foto’s er morgen op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
