Change is a good thing

Zoooo daar ben ik weer! Voor de eerste keer vanuit Cambodja. Een nieuw land en een nieuwe manier van leven. Het was al een enorm gedoe om in dit afgelegen gebied van Cambodja te komen. Voor mij was het al helemaal een hectische reis vanuit Bangkok. Mij werd namelijk een paar dagen voor vertrek verteld dat ik een directe mini-bus kon nemen naar de goede plek op de grens. Maar toen ik daar op vertrekdag naartoe ging, kende opeens niemand de plaats meer. Toen moest ik dus helemaal naar de andere kant van de stad om daar de Thaise public bus te nemen naar Surin om vervolgens vanaf Surin een mini-bus naar de grens te nemen. Maar dat duurde allemaal een eeuwigheid en we vertrokken uiteindelijk pas vanaf Bangkok om 12 uur. Dat de bus was vertrokken betekende niet dat het wachten minder werd. Zo ongeveer om het kwartier werd er steeds gestopt voor ofwel het uitstappen of instappen van mensen, een rookpauze, wc-pauze of supermarkt stop. Ik was trouwens ook de enige buitenlander, dus werd extreem aangestaard en niemand sprak Engels. In totaal duurde de bus naar Surin 10 uur. Een uur voordat ik daar aankwam kreeg ik een sms van de leiding van het vrijwilligersproject dat de mini-bussen vanuit Surin in de avond niet meer gaan. Ik moest dus opeens een nachtje gaan verblijven in Surin. Gelukkig was de man naast me in de bus taxi-chauffeur en die bracht me naar een prima hotel. Maarja, die avond om 12 uur werd ik 18. Niet zo leuk om in je eentje in een hotelkamer je verjaardag in te gaan. Maar het was nou eenmal niet anders en ik heb nog wel lekker met mensen van thuis kunnen skypen.
De volgende dag ging alles met de mini-bus gelukkig goed en ik werd netjes op de afgesproken tijd opgehaald bij de grens. Hij sprak gelukkig goed Engels en het was heel fijn dat ik eindelijk wat antwoorden kon krijgen, omdat sommige dingen nog zo onduidelijk waren over het project en de verblijfplaats. Tijdens de rit naar het dorpje zag ik al dat dit gebied heel anders is dan wat ik tot nu toe op mijn reis heb gezien. Echte armoede. Op het begin kwam dat even hard aan, maar omdat de mensen allemaal zo vrolijk zijn valt het na een tijdje niet meer zo op. Een goed voorbeeld van die armoede is dat iedereen zijn afval hier gewoon op een hoopje gooit en verbrand. Het kost namelijk geld om je afval te laten ophalen. Het is echt niet te beschrijven hoe erg dat stinkt als je er langs loopt of fietst. Gewoon een hele verkeerde mix van hele verkeerde chemische stoffen.
De verblijfplaats voor de vrijwilligers is veel beter dan ik had verwacht. Een grote eetruimte en een plek waar we lekker in hangmatten kunnen chillen. Tot mijn grote verbazing hebben we hier zelfs wifi. Ik deel mijn kamer met 2 andere meiden en dat gaat helemaal goed. Het enige echte nadeel is dat hier nergens in dit hele dorp airco is. En niet onbelangrijk: het is hier overdag in de schaduw 37 graden...
Die extreme hitte was de eerste week, en dan vooral de eerste dagen en nachten, heel erg wennen. Vooral omdat het buiten het vrijwilligersverblijf verplicht is om bedekte kleding te dragen. Shirts tot over de schouder en broeken tot over de knie. Gelukkig waren alle andere vrijwilligers wel meteen super aardig. Wel weer bijna alleen maar Denen, net zoals op mijn trekking. Ook bijna alleen maar meiden trouwens, maar dat had ik van tevoren al wel gedacht.
De eerste nacht was echt hel. Ik kon maar niet wennen aan het constante zweten en de honden en hanen die hier om 5 uur 's ochtends al lekker tegen elkaar gaan schreeuwen. Daarnaast is het nu bruiloftenseizoen. Dat betekent dat er om de paar dagen een bruiloft is die tot diep in de nacht doorgaat. En ja het is echt waar: Ze draaien de hardste house muziek op die bruiloften. Iets wat ik echt totaal niet verwachtte en helaas ook kan zorgen voor slapeloze nachten.
Maarja, toen het wekkertje om 7 uur ging (zoals elke dag hier) had ik toch wel heel veel zin om op te staan. Eindelijk ging ik de school en de kinderen zien! Een deel van de vrijwilligers hier doen een een project in het lokale ziekenhuis en ik doe dus, net zoals de meeste, lesgeven. Het is 15 minuten fietsen naar de school en onderweg staan er al allemaal kindjes langs de weg die naar je roepen en je high-fives willen geven. Echt heel lief is dat! Het schooltje is klein, maar ziet er goed uit. Door veel donaties van vrijwilligers hebben ze al redelijk wat faciliteiten zoals een wc, bibliotheek en een grote speelruimte met een paar toestellen en een vijver. Er zijn 6 klaslokalen en dus ook 6 niveaus. Alles is gewoon in de open lucht, maar de lokalen hebben gelukkig wel een dakje zodat we niet in de volle zon lesgeven. Ik mag het hoogste niveau lesgeven, dus daar ben ik heel erg blij mee! Ik heb een ochtendklas van 6 leerlingen die ik van 8 tot 11 les geef en een middagklas van 8 leerlingen die ik van 2 tot 5 les geef. Lange dagen dus haha. Aan het begin van elke les en aan het einde roepen de leerlingen samen in koor dingen zoals: Hello teacher, how are you today? Thank you for teaching us. (zie video hieronder) Er is dus heel veel respect voor de leraar. Ik word hier trouwens door iedereen in het dorp aangesproken met 'teacher', ook door volwassenen haha. Maar ik heb dus een klein klasje en ik moet zeggen dat ik nu, na bijna 2 weken, al erg gehecht aan ze ben geraakt. Het lesgeven is hier gewoon zo anders dan in Nederland, omdat de leerlingen zo ontzettend gemotiveerd zijn en het heel erg graag goed willen leren. En ik weet dat elke vrijwilliger dit waarschijnlijk zegt, maar ze zijn echt blij met zo weinig. In de pauze mogen ze spelletjes spelen op mijn mobiel en dat vinden ze echt geweldig om te doen.
De eerste dag lesgeven was wel nogal raar, omdat niemand iets uitlegde van wat de bedoeling was en ik had geen idee wat de kinderen al wisten en hiervoor hadden gedaan. Gelukkig kan mijn klasje al echt best goed Engels en ik heb voor die dag maar even een paar oefeningen ter plekke verzonnen. Alle lessen daarna heb ik gewoon netjes kunnen voorbereiden zoals een echt lerares dat doet haha.
Het lesgeven is dus heel erg leuk en bijzonder, maar in het dorpje is verder niks te doen. In de lunchpauze en na school zijn we dus maar gewoon een beetje aan het praten en kaarten. Wel heel leuk om alle reisverhalen van iedereen te horen!
Wat we doen tijdens de les mogen we helemaal zelf bepalen. Die vrijheid is wel heel erg fijn. Mijn lessen zijn vaak een combinatie van opdrachten voor spelling, uitspraak, grammatica en natuurlijk een paar spelletjes :) Het is soms wel moeilijk dat je precies dezelfde les moet geven aan de ochtend- en middagklas omdat het niveau van de ochtendklas wel echt een stukje hoger ligt. Maar na een paar dagen leer je daar als lerares wel mee omgaan.
Het voelt wel heel erg raar om na 2 maanden reizen opeens weer een weekritme te hebben. Eerst maakte het echt niks uit of het doordeweeks of weekend was en nu natuurlijk wel. Het eerste weekend hebben we doorgebracht in de stad Siem Reap. We vertrokken vrijdag na school met de taxi daar naartoe en oh oh oh wat was het lekker om de airco van die taxi te voelen. Na 2 uurtjes kwamen we aan in het hostel en dat was echt een goede keus! Lekkere backpackerssfeer en een zwembad! Ik sliep met Caroline op dezelfde kamer. Zij is een Deens meisje met wie ik ondertussen heel erg close ben geworden. Het is wel heel erg fijn om iemand te hebben waar je ook goed mee kan praten als je je even wat minder goed voelt of thuis mist. Die avond zijn we met de hele groep heerlijk gaan eten bij een Italiaans restaurant. Het eten in Samraong is prima, maar noodles en rijst gaan na een tijdje toch wel vervelen.
Die nacht heeerlijk lang geslapen. Bijna iedereen ging al voor zonsopgang naar Angkor Wat (hele mooie tempels), maar omdat ik daar naartoe ga na mijn vrijwilligersprogramma kon ik nu lekker uitslapen. Ik was wel zo stom om mijn bikini te vergeten. Maar gelukkig vond ik op de markt een prachtige bikini met een print van roze pelikanen haha. De rest van de dag stond in teken van relaxen: zwemmen, terrasjes pakken, marktje bekijken. Precies waar ik zin in had op dat moment.
In de avond ging ik met een klein groepje bij een heerlijk Mexicaans restaurant eten en de rest bij het extreem dure Hardrock Café. Na het eten waren we weer allemaal samen (11 mensen) en gingen we lekker uit! Het was echt een super avond. Goedkope margarita's, gewonnen met beerpong en veel andere backpackers ontmoet. De volgende dag wel best moe, maar dat was het zeker waard. Op zondag nog even bij het zwembad gelegen, maar helaas waren de taxi's er al om half 4. Dat weekend had ik wel echt even nodig. Daarna had ik weer veel energie voor de nieuwe week.
Ik moet zeggen dat ik deze week al veel beter aan de hitte ben gewend. Alleen heb ik deze week heel erg last van iets anders: Alle beesten. Ik ben de afgelopen dagen aangevallen door een kip, bijna gestikt door een grote kever in mijn keel en heb gisternacht amper geslapen door de jacht op een kakkerlak waar de meiden mij niet bij durfde te helpen. Uiteindelijk dat vieze beest wel te pakken gekregen. Ik was echt wel een beetje trots op mezelf.
Deze week ging voor mijn gevoel echt heel erg snel voorbij. Morgenmiddag vertrekken Caroline en ik samen voor de volgende weekendtrip: Phnom-Penh. De hoofdstad van Cambodja. De eerste dag willen we vooral dingen zien en doen zodat we de tweede dag weer lekker kunnen relaxen bij het zwembad. De bikini staat nu bovenaan mijn inpaklijst!

Dus ja, ik hoop dat jullie nu een beetje een indruk hebben van hoe mijn leven er hier uitziet. Het is hier dus echt compleet anders dan in Thailand, maar zoals de titel het al zegt: Afwisseling is altijd goed.

Weer heel erg bedankt voor het lezen!

lots of love from Cambodia,
Roos